DAHIL SA GINAWA NI PBBM, CHINA AT JAPAN NAPILITANG MAGPAKUMBABA?!
Sa mga nagdaang buwan, tila tahimik ngunit mainit ang tensyon sa pagitan ng Pilipinas, China, at Japan. Ngunit nitong linggong ito, isang desisyon ni Pangulong Ferdinand “Bongbong” Marcos Jr. ang tila yumanig sa buong rehiyon—isang hakbang na hindi inaasahan ng sinuman, at nagresulta sa pagkilos ng dalawang higanteng bansa sa Asya na magpakumbaba sa harap ng Pilipinas.
Lunes ng umaga, isang lihim na pagpupulong ang ginanap sa Malacañang Palace. Ayon sa insider mula sa Department of Foreign Affairs, si PBBM mismo ang nanguna sa usapan na tumagal ng mahigit limang oras. Ang tema: “Pilipinas ay hindi na mananahimik.”
Matapos ang pulong, inihayag ni PBBM sa isang national address ang pagpirma ng bagong kasunduan sa pagitan ng Pilipinas, Estados Unidos, at ilang bansa sa Europa—isang “defense and economic alliance” na magbibigay ng proteksyon, teknolohiya, at suporta sa ekonomiya sa bansa. Ayon kay Marcos, “Panahon na para ipakita sa mundo na ang Pilipinas ay hindi basta-basta kayang tapakan.”
Ang hakbang na ito ay agad nagdulot ng alon ng reaksyon. Sa Beijing, biglang ipinatawag ng Ministry of Foreign Affairs ang ambassador ng Pilipinas. Sa Tokyo naman, nagpatawag ng emergency meeting ang Japanese Prime Minister kasama ang kanilang defense council. Ayon sa mga balita, parehong bansa ay nagulat sa bilis at tapang ng aksyon ni Marcos—isang hakbang na itinuturing nilang “game-changer” sa rehiyon.
Sa loob lamang ng dalawang araw, lumabas ang mga resulta:
Naglabas ng pahayag ang China na nagsasabing “handa silang makipagtulungan sa Pilipinas para sa kapayapaan at mutual respect.”
Samantala, ang Japan ay nag-alok ng karagdagang economic aid at partnership sa renewable energy at infrastructure project ng Pilipinas.
Maraming eksperto ang nagsabing ito ang unang pagkakataon sa loob ng dalawang dekada na parehong China at Japan ay sabay na nagpapakita ng diplomatikong pagpapakumbaba sa Pilipinas.
Pero ano nga ba talaga ang laman ng kasunduang pinirmahan ni PBBM?
Ayon sa ulat ng isang mataas na opisyal mula sa National Security Council, kasama sa kasunduan ang pagkakaroon ng advanced radar systems, joint naval exercises sa West Philippine Sea, at dagdag na proteksyon sa mga Pilipinong mangingisda laban sa panghaharas. Hindi lang iyon — nakapaloob din dito ang bagong trade framework na magbibigay ng daan sa bilyon-bilyong dolyar na foreign investment sa Pilipinas.
Maraming netizen ang nagpahayag ng suporta. “Ito ang lider na kailangan natin — matapang, may paninindigan,” sabi ng isang viral comment sa Facebook. Ngunit hindi rin maiiwasan ang mga kritiko na nagsabing delikado ang hakbang na ito dahil maaari raw itong magpagalit lalo sa China.
Ngunit sa isang panayam, kalmado lang si PBBM. “Hindi ako nakikipag-away. Ang gusto ko lang ay respeto para sa ating bansa. Hindi tayo dapat magpaapi,” aniya.
Dahil dito, maraming bansa sa ASEAN ang biglang nagpakita ng interes na makipag-ugnayan sa Pilipinas. Ayon sa Reuters, mayroong tatlong bansa na gustong sumali sa bagong alyansa na pinasimulan ni PBBM, dahil nakikita nilang ito ay simbolo ng tapang at bagong direksyon sa rehiyon.
Sa mga susunod na linggo, inaasahan ang pagbisita ng ilang opisyal mula sa Amerika, France, at Germany sa Maynila. Ipinapakita nito na ang desisyong ginawa ni Marcos ay hindi lamang lokal kundi may pandaigdigang epekto.
Habang tumitindi ang suporta sa loob ng bansa, naglabasan din ang mga ulat na may mga lihim na negosasyon sa pagitan ng Pilipinas at China tungkol sa “shared resource agreement” sa West Philippine Sea — isang bagay na dati’y imposible. Ayon sa source, “Nakita ng China na hindi na ito ang dating Pilipinas. Kapag kumilos na si PBBM, may suporta ito mula sa buong mundo.”
Sa ngayon, nananatiling misteryo kung ano pa ang mga susunod na hakbang ng Malacañang. Ngunit malinaw ang mensahe: ang Pilipinas ay hindi na basta-bastang maliit na bansa sa harap ng mga higante.
Sa dulo ng araw, isang tanong ang bumabalot sa isipan ng lahat: kung nagawa ni Marcos na mapayuko ang dalawang pinakamalalaking kapangyarihan sa Asia sa loob lamang ng isang linggo — ano pa kaya ang kaya niyang gawin sa mga susunod na buwan?
Isang bagong yugto ang nabubuo sa kasaysayan ng bansa. At sa pagkakataong ito, tila ang Pilipinas na ang nasa gitna ng mapa, hindi bilang biktima — kundi bilang lider.
